نرگسِ مَست

دو سال گذشته،

امشب باهام قهره؛

سه شبه که هر شبش می‌گذره به قهر.

از این قهر عصبیم توام با ناراحتی.

دو سال گذشته،

یکی پیام می‌ده از دوسالِ پیش،

می‌گه آهنگمو گوش کن برای تو ساختمش، ولی به کسی نگو.

بی‌رحم می‌گم به چند نفر گفتی براشون ساختیش که می‌گی به کسی نگو.

کنجکاو می‌رم گوش می‌دم می‌بینم شعری که چند بار از من شنیده رو خونده.

حالم بهم می‌خوره...

از خودم، از عذاب وجدان.

خیلی خنده داره ولی یاد این میوفتم: 

ما مثل دومینو بهم ضربه می‌زنیم

من به تو، تو به اون، اون به اون =))